'Wees een OEN'

‘Wees een OEN’

Ja dat moet je dus echt zijn als je vrijwilligerswerk gaat doen in het buitenland. Wees Open, Eerlijk en Nieuwsgierig. Dit is een van de vele dingen die ik eergisteren heb geleerd tijdens de vrijwilligerstraining van stichting Muses. Dit is een training voor mensen die voor het eerst vrijwilligerswerk gaan doen in het buitenland (vrijwel altijd in Afrika, Azië of Zuid – Amerika) waardoor je beter voorbereid op reis gaat. Nee, je kan je niet op alle dingen voorbereiden als je vrijwilligerswerk gaat doen maar op heel veel dingen wel zo goed mogelijk!
Deze dag heb ik echt ontzettend veel geleerd maar het heeft me vooral aan het denken gezet over bepaalde dingen. Het was een originele training, waarbij er veel verteld werd maar waarbij je ook al moest nadenken over wat je nou eigenlijk verwacht van de hele reis. Een ding wat je bijvoorbeeld niet moet verwachten is dat je de wereld veranderd in de vier weken (in mijn geval) die je spendeert in het land, maar natuurlijk wel een steentje bijdraagt. Ik zal een paar dingen vertellen die we tijdens deze training hebben gedaan.
We waren met een groep van ongeveer 15 mensen, waarvan er toevallig vier naar Nepal gaan. Er gingen hiervan drie op dezelfde datum weg en zo ongeveer twee maanden, waardoor we een paar weken tegelijk in Nepal zitten, best toevallig! Je kreeg ongeveer vijf minuten met zijn tweeën om te praten over wat de ander voor vrijwilligerswerk ging doen, voor hoelang, waar etc. Daarna deden we een voorstelrondje, je stelde niet jezelf voor maar degene met wie je had gesproken. Het is leuk om te horen wat voor verschil er zit in hoelang iedereen gaat en naar waar, ook wilt er bijvoorbeeld iemand liever niet met weeskinderen werken in het buitenland terwijl ik dat juist heel graag wil/ga doen.
Hierna hebben we even gesproken over je zwakke en sterke punten. Hoe kun je deze gebruiken in de periode van vrijwilligerswerk en hoe zou je de zwakke punten kunnen omzetten in sterke? Of zijn je zwakke punten helemaal niet zo erg als je denkt? Een bewustwording van wat je met deze eigenschappen kan en juist niet moet doen.
Als je eenmaal op plaats van bestemming bent ga je misschien dingen zien waar je van schrikt. Iemand vertelde een verhaal over vrijwilligerswerk in een bepaald land waar er les werd gegeven in een klein schoolgebouw. Hier bestonden nog lijfstraffen voor kinderen, zo hoorde hij in de klas naast hem hoe een kindje werd gestraft door zijn moeder met een riem. Ook was er een situatie waarin een meisje naar hem toekwam met een liniaal en vroeg om haar te slaan, want ze had wat verkeerd gedaan volgens de leraar daar. Deze vrijwilliger zei dat hij dat niet ging doen, maar zette haar in de hoek voor zo een 10 minuten. Het heftige vond hij dat het meisje dat een ergere straf vond dan als hij met de liniaal haar had geslagen, de kinderen daar zijn er dus blijkbaar zo erg aan gewend….. Wat doe je op zo een moment? Respecteer je hoe de cultuur daar is of grijp je in? Allemaal vragen die we hebben behandeld op deze dag. Je kan natuurlijk ook in mindere mate verschillen tegenkomen maar je moet je ook voorbereiden op wat heftigere verschillen.
En wat doe je als je even een moment hebt dat je er doorheen zit en ‘de wereld gewoon even kut vind’ zoals onze trainster zelf had meegemaakt. Het belangrijkste om te onthouden is dat je niet al het leed op de wereld moet willen dragen. Wat je voor werk gaat doen daar is al heel goed, maar je kan er niet voor zorgen dat er bijvoorbeeld over de hele wereld basisscholen worden gebouwd voor alle kinderen. Dan gaat het nooit genoeg zijn wat je doet en wil je altijd meer doen.
Daarnaast hebben we het ook gehad over de hechting van kinderen. De hele ontwikkeling van een kind in Nepal is sowieso al heel anders dan in Nederland. Ze kennen daar geen ‘emotionele veiligheid’ met vaste gezichten als verzorgers voor de kinderen. Zo elke twee weken komen er nieuwe vrijwilligers bij en gaan er weer een aantal weg. Daarom is het belangrijk om vooral een ondersteunende rol te bieden en te proberen je niet te veel te hechten aan de kinderen daar maar zij ook niet aan jou. Ik denk dat ik dit zelf best lastig ga vinden omdat je de kinderen dus veel liefde en aandacht moet geven maar moet proberen geen hechte band met ze op te bouwen.
Een kleine conclusie over deze dag mag wel zijn dat ik nog meer zin heb gekregen in mijn reis naar Nepal! Tuurlijk zijn er veel dingen waar je je goed op moet voorbereiden en waar ik bewuster over ben ga nadenken, maar het gaat vooral een heel leuk avontuur worden! Deze dag was een goede voorbereiding op wat ik misschien ga tegenkomen, mijn hoofd heeft overuren gedraaid ☺.
Over precies zes weken ben ik op Schiphol aan het inchecken… Op naar Nepal! #countdown #sixweeks