'De zenuwen gieren door mijn buik...'

Dit verslag heb ik gisteren geschreven:

Mijn laatste week in Nederland vliegt zoooo snel voorbij. Het voelt echt heel raar. Morgenavond om 18:00 uur vlieg ik vanaf Schiphol weg naar Nepal. Voor het eerst vier weken zonder iemand die ik goed ken op reis. Het 'spannendste' wat ik heb gedaan was vorig jaar een weekje naar Spanje, met een vriendin om te feesten. Dat valt niet te vergelijken met wat ik nu ga doen. Weg gaan van mijn veilige en vertrouwde situatie thuis en op het werk is een hele stap voor me.
Ik kreeg vorig weekeind al buikpijn van de zenuwen en ik moest nog een hele week. Stress in mijn koppie en dan is er maar een iemand die mij weer met beide benen op de grond kan zetten: mijn broer! Dus pakte ik lekker de trein naar Maastricht op dinsdag en hebben we samen de laatste dingen ingekocht voor mee naar Nepal te nemen. Kort gesproken over mijn zenuwen, wat is nou het ergste dat er kan gebeuren zus? Dat je enorme heimwee krijgt en het helemaal niet leuk vind? Nou, dan koop je een vliegticket terug en ben je zo weer in Amsterdam. En daarnaast, je gaat het gewoon hartstikke tof hebben daar! Dus hup hup ontspannen en even relaxen. Zo gezegd zo gedaan. Woensdag ging ik weer naar Amsterdam waar ik donderdag en vrijdag nog lekker heb gewerkt. Ik kan me nog steeds niet voorstellen dat ik maandag niet m'n kids en collega's van het werk ga zien. Dat ik door Nepal rond loop en daar allemaal andere mensen en kinderen ga ontmoeten. Maar dit gaat wel gebeuren.
Gisteren zette ik een foto op facebook met een lege koffer, die ik zou gaan inpakken. Nou, ik kan jullie vertellen dat daar op dit moment alleen nog maar een paar schoenen inzit... Deze week was erg druk waardoor ik gisterenavond echt toe was aan weekeind, dus heb ik lekker het bad aangezet en het koffer inpakken naar vandaag geschoven. Momenteel zit er nog steeds niet veel meer in, maar dat gaat vandaag wel echt gebeuren.
De lieve vrienden, familie en collega's die mij deze week het volste vertrouwen en wat tips hebben meegegeven, nog even gebeld hebben of wat kleins hebben meegegeven maken dat ik met zoveel meer moed het vliegtuig in ga stappen! Ik vind het super tof dat ik met jullie mijn ervaringen mag delen en heb gisteren toen ik thuiskwam van mijn laatste werkdag al een klein traantje gelaten van alle spanning. Een nieuwe avontuur staat op mij te wachten.
Ik kan nog wel duizend woorden kwijt over dingen die ik wil vertellen maar eigenlijk vind ik het zo wel goed. Naast de zenuwen heb ik natuurlijk echt enorm veel zin in dit avontuur. Ik heb er nog geen moment spijt van dat ik dit ga doen. Maar ja, dat ben ik, controlfreak, klein zenuwpeesje. Het gaat gewoon hartstikke gaaf worden!! Ik weet het.
Mijn volgende verslag volgt vanuit Nepal, ik ga nu toch echt maar mijn koffer inpakken en de laatste dingen in huis halen.
Lots of love... nu nog vanuit Amsterdam!

Het verhaal hierboven heb ik inmiddels 5 uur geleden geschreven en ik kon hem toen niet plaatsen vanwege onderhoud op de site. Ik ben net thuis met de laatste dingen, ga nu dan eindelijk mijn koffer inpakken en plof uiterlijk om 21:00 uur op de bank om voetbal te kijken. Het onderhoud op de site is nog steeds bezig dus het kan zijn dat jullie later pas een mailtje ontvangen, Liefssss