Week drie: pieken en dalen, waardevolle week...

Een nieuwe, waardevolle week vol ervaringen is voorbij. Ik schrijf dit verslag op dinsdag 8 augustus.

In principe sta ik hier op het project sports en in de middag gaan we naar the homework club. Deze week heb ik twee dagen les gegeven en ben ik een keer naar het museum geweest met de kids. De andere twee ochtenden heb ik mijn eigen project, sports gedaan. Het is hier heel belangrijk dat de kinderen, vanaf drie jaar, de historie van Swaziland te leren krijgen. Dit doen ze dus door hen mee te nemen naar bijvoorbeeld het museum. Ik dacht eerlijk gezegd dat dit een grote chaos zou worden, maar dit bleek totaal niet zo te zijn toen we het museum ingingen. Om nou te zeggen dat ze super geïnteresseerd waren... maar ze luisterden wel goed!

Dit sluit meteen aan op de opvoeding hier, in Swaziland. Vorig jaar waren er een aantal dingen in Nepal die ik echt niet fijn vond om te zien. Hier zal er thuis ongetwijfeld ook wel eens een 'corrigerende tik' worden uitgedeeld, maar toch heb ik een ander beeld van de opvoeding hier als in Nepal. De kinderen leren vooral op school echt voor zichzelf opkomen. Wanneer een kind valt of huilt wordt hier zeker wel even naar gekeken en diegene wordt getroost, maar dan is het ook gewoon klaar. Niet langer huilen voor niks. Als er 'ruzies' zijn tussen de kids, ook al is het een zes jarige tegen een drie jarige, wordt het vaak door de kids zelf opgelost. Tuurlijk wordt er hier en daar wel ingegrepen als het doorslaat naar slaan of ander geweld, maar veelal leren de kinderen hier voor zichzelf op te komen. Slaat iemand jou? Geef maar een klap terug. Pakt iemand je bal af? Pak hem terug, of ga lekker met iets anders spelen.

Dinsdag was er een vervelend moment voor een kind van the homework club hier. Haar moeder was na een jaar ziektebed en chemo's, afgelopen weekeind overleden. Heel heftig voor een kind van negen en tegelijkertijd best confronterend. Hoe steun je zo iemand überhaupt? En dan ook nog is in een andere taal en je kent elkaar nauwelijks. Ik heb haar laten weten dat als ze erover wilt praten (ze kan ook redelijk goed Engels) dat het altijd kan. Daarnaast een dikke knuffel en zeggen dat ik super trots op haar ben gaf een kleine glimlach op haar gezicht. Daarna ook nog een uur zitten werken aan school, echt een kanjer is het.

Afgelopen zondag en gisteren zijn er weer vrijwilligers vertrokken. Mixed feelings again, want met een kleine groep word je sneller close. Zoals met een kamergenootje van mij, Moritz. Niet alleen door dezelfde humor en kletsen leer je elkaar kennen, maar ik deelde veel dezelfde irritaties met Moritz. Weer iets totaal anders waar je elkaar door leert kennen. We hadden een ander kamergenootje die altijd iets ging eten in de kamer, zoals chips. Iedereen die mij goed kent, weet dat ik echt niet tegen smakkende mensen kan. Dan al helemaal niet als het helemaal stil is en je wilt slapen. Dit was trouwens letterlijk mijn eerste irritatie hier, die ik dus ook nog eens deelde met Moritz.

We waren maandag met zes vrijwilligers over gebleven, maar die avond is er een nieuwe groep van tien vrijwilligers gekomen. Op zich voelt het niet meteen als een groep, maar zoals nu zitten we ook met elkaar te kletsen. In de avond doen we genoeg spelletjes, waardoor je elkaar beter leert kennen. Met de een heb je meteen een klik, met de ander duurt het even en met weer een ander heb je helemaal geen klik.

Gisteren en vandaag waren mijn laatste dagen met de kids, op het project. Vanavond is mijn een na laatste avond in Swaziland. Wow, dat klinkt alsof ik al bijna weg ga. MAAR ik heb nog vijf hele dag in het Kurger Park en dan nog zondagavond hier mijn afscheidsavond met de groep! Ik ga niet met mijn groepje waar ik hier al een tijdje mee ben, maar met vier mensen van de nieuwe groep. In eerste instantie vond ik dat wel jammer, maar misschien is het juist wel goed om weer met nieuwe mensen op pad te gaan.

Eerst dus morgen op naar het Kruger Park. We hebben vandaag de oriëntatie erover gehad en het klinkt zooooo gaaf allemaal. We hebben daar onze eigen accomodatie waar we kamperen. Overdag kan het zo 30 graden worden maar in de avond, nacht en ochtend kan het flink afkoelen. Je staat zo rond 05:00 uur op en gaat om 06:00 uur met de open jeep het park in. Dit is omdat de wilde dieren dan het actiefst zijn. Natuurlijk gaan we ervoor om the big five te zien! Ook kan je in de ochtend een walk tour doen, dan kan je tot wel twintig meter van een leeuw komen. Je moet wel geluk hebben want bij de vorige groep hadden sommige wat gezien, maar anderen weer niks. Maarrr dat maakt het ook spannend natuurlijk! Het is echt even vijf dagen gewoon puur natuur. Geen WiFi, verbinding of andere dingen die je afleiden. Gewoon met een kleine groep overdag op pad gaan, in tenten slapen en deze vijf dagen spenderen.

Ik zie dit echt als een prachtige manier om mijn reis af te sluiten. Het liefst wil ik er niet denken aan maandag dat ik terug ga, maar daar had ik het afgelopen week wel moeilijk mee. Het voelt hier echt als thuis. Swaziland is zo mooi en ik heb het hier gewoon super naar mijn zin.
Op de heenweg had ik door persoonlijke redenen veel moeilijker met afscheid nemen, als vorig jaar. Het is raar als je als gezin alle moeilijke periodes, naast alle leuke periodes natuurlijk, met elkaar doorstaat en dat je nu ineens uit elkaar bent. Ik had op dat moment echt niet kunnen bedenken dat ik geen last van heimwee zou krijgen en het zo naar mijn zin ging hebben hier. Ik denk nu dat ik het weer moeilijk ga vinden om hier afscheid te nemen. Gelukkig heb ik nog vijf hele dagen hier, waar ik volop van ga genieten!

Lieve mensen, geniet. Geniet van elke dag, elk uur, elke minuut, elke seconde. Ook al is het leven soms niet eerlijk, stelt iemand je teleur of gaat iets niet zoals jij wilt. Probeer eens een week het positieve van alles in te zien, in plaats van het negatieve. Pas je soms gewoon aan zonder in discussie erover te gaan. Toon altijd respect voor de ander. Twijfel je over iets? Gewoon doen! Als je iets geeneens probeert, weet je ook niet hoe het uitpakt.

Ik geniet hier in ieder geval elk moment volop! Five last days of making memories are coming...


Liefs,

Bowien